Groot stedelijk huis Rotterdam De synthese van het interne programma en de externe (stedenbouwkundige) context leidt tot een vormconcept van besloten betonnen blokken die letterlijk zo veel mogelijk naar boven en deels naar buiten zijn gedrukt. Een smalle spelonk dringt door het besloten gedeelte heen en verschaft daglicht van boven en een nauwe toegang onderin voor de bewoners.
Dit geheel boven een volledig transparante gezamenlijke ruimte. De openheid van de gezamenlijke ruimtes heb ik benadrukt door de zijmuren met de buren weg te laten. Je kijkt dus tegen de muur van de buren aan. En door alle tussenvloeren op afstand van de muren in de ruimte te hangen aan een minimale constructie van dunne staven.
De derde semi-publike overgangs zone is letterlijk vormgegeven als een koker. Om de grens tussen openbaar en privaat te verzachten is voor de entree een klein bordes geplaatst, waar je in de zomer in de middag- en avondzon kan zitten.
